Kanony, schematy, modele i zasady modelujące pracą fundacji, na szczęście są nieustannie płynne, przez co skutecznie eliminuje się standard, nudę i rutynę. Termin „spod lady” funkcjonuje w odniesieniu do adopcji, interwencji, a teraz także i zajęć z kociej edukacji. Czytaj dalej
Sytuacja edukacyjna z uwagi na mój stan zdrowia i konieczność zrobienia sobie maleńkiej przerwy w tej aktywności, uległa dość zasadniczej zmianie. Czytaj dalej
Fundacja zagląda do szkół, świetlic środowiskowych, przyjmuje zaproszenia do przedszkoli i klubów seniora. Jesteśmy otwarci na nowe projekty, każdy traktujemy jako nowe, cenne doświadczenie. Nie raz już bywałyśmy również w Domach Dziecka. Tam spotkanie odbywa się w innym niż zazwyczaj trybie. Nie ma podziału na grupy wiekowe, spotykamy się w tym czasie z całą społecznością placówki. Czytaj dalej
Generalnie temat kociej edukacji rzadko kiedy bywa tematem przykrego reportażu, aczkolwiek wychodząc z założenia, że uczciwie dzielimy się zarówno dobrymi, jak i złymi wieściami, postanowiłam pokazać, jak fundację i jej wolontariuszy potraktowały nauczycielki jednej ze szkół w Łodzi. Czytaj dalej
Kocia Mama skupia nie tylko nietuzinkowych ludzi, przekochanych darczyńców, ale i koty, które bardzo mocno potwierdzają jej wyjątkowość. Czytaj dalej
Schemat jest taki sam, niezmienny. Kiedy tylko brakuje osoby do ekipy edukacyjnej, nowy wolontariusz dyspozycyjny staje się pomocą na wagę złota. Nie jedna osoba przeszła błyskawiczne mini szkolenie nawet nie przed spotkaniem, a już w jego trakcie. Czytaj dalej
Ten wolontariusz do pracy stawił się w sumie sam. Pojawił się z problemem, rzecz jasna kocim, interwencja została przyjęta i podjęta, zdecydowałam się ponieść koszty operacji amputacji łapki Mruczki, a tak prawdę mówiąc, naprawić spartoloną przez jakiegoś weterynarza operację.
Nasze koty pracują, od zawsze. Są najważniejszym, najmilszym, najbardziej oczekiwanym elementem prowadzonej edukacji.
Wybieramy te, które są miłe, łagodne, ale jednocześnie bystre, opanowane, umiejące strzec swojej niezależności.
To już klasyka, standard, tradycja. W okolicy święta Dnia Kota budzą się wszyscy kociarze, organizując zbiórki w przekonaniu, że fundacja z radością się stawi akurat tego dnia w ich społeczności.
Przywitanie.
Pytamy, czy dzieci wiedzą kogo goszczą: np. Jak nazywa się nasza fundacja? Czym się zajmujemy? Dzieci przedszkolne naprowadzamy, dzieci szkolne same odpowiadają.
