Koty spoza fundacji 1,5-roczny elegancki Karmel szuka własnego kąta.
Kotek jest miziasty, przyjacielski i mrucząco-miauczący. Jego przeszłość jest niejasna – ostatnie pół roku spędził błąkając się między ludźmi, śpiąc w szopach i garażach. Jednocześnie jest to kot oswojony, szukający pieszczot i… ładnie chodzący na smyczy (tylko w spokojnej okolicy), więc z pewnością wychował się wśród ludzi.
Luna to ok. 5-tygodniowa koteczka, o umaszczeniu pingwinkowym. Lubi towarzystwo innych kotów, na psy fuka, ale jest w takim wieku, że można ją jeszcze przyzwyczaić do psiej obecności.
Basia to dwuletnia kotka (ur. w czerwcu 2018 r). Bardzo lubi towarzystwo innych kotów i z nimi rozrabia, ale w stosunku do ludzi jest raczej nieufna.
Czarek to dwuletni kotek, o whiskasowo- szarym umaszczeniu. Uwielbia rozrabiać z innymi kotami wręcz prowokuje je do zabawy, ale do człowieka jest zdystansowany.
Oddamy dwa przecudowne roczne kotki w dobre ręce. Przyswoiły sobie zasady życia w domu i wzorowo korzystają z kuwetki.
Rumcajs to kociak urodzony ok. 20 lipca 2019 roku. Ma umaszczenie czarno-białe, czyli to tak zwana krówka.
Pysia to drobna, trzymiesięczna koteczka (ur. 28.07.2019). Ma najbardziej łagodny charakter z całego rodzeństwa – nie drapie, nie gryzie, lubi być głaskana, ochoczo mruczy, ugniata i zwija się w kłębuszek.
Jest 11 enklaw, w których bytują koty zabrane z miejsc, gdzie życie było dla nich zbyt niebezpieczne. Każda z nich liczy od 3 do 15 osobników.
O tym, jak poznałam fantastyczne, cudowne ale zarazem szalenie mądre i wyważone osoby, mianowicie niesamowite małżeństwo Panią Bognę i Pana Stanisława, wspominałam niejednokrotnie. Bywa, że w naszym życiu spotykamy istoty, które, jeśli umiemy z tego skorzystać, rozwijają nasze horyzonty i pokazują nieznane ścieżki, zmieniając tym samym postrzeganie otaczającego nas świata. Tak było i w moim przypadku. Za sprawą kotów otarłam się o kompletnie inną dla mnie rzeczywistość.
Wenus i Wasyl to dwa koty kalekie z trudnych adopcji, cudem odratowane, których emocjami pani adoptująca bardzo brzydko się zabawiła. Nic kompletnie nie pokryło się z jej „zarzutami” stanowiącymi przyczynę zwrotu kotów z adopcji. Nie były chore, ani kłopotliwe w kontakcie, przykładnie korzystały z kuwety, miseczki opróżniały bez grymaszenia. Faktycznie sprawiały jeden, dość specyficzny problem: nieustannie podążały za człowiekiem by na nim się ułożyć. Rozumiem dyskomfort z posiadania takich namolnych kotów, człowiek niezwykle musi się natrudzić, by wykonać zaplanowaną robotę. Znam to z autopsji. Mając cztery koty w domu i każdy w innej relacji ze mną, bywa, że prosta czynność staje się prawie niemożliwą do wykonania.
