Ta biblioteka czekała na Kocią Mamę ponad rok.
Pierwsze próby zaproszenia Fundacji jakoś się rozmyły w zawiłej korespondencji, zmierzającej do ustalenia terminu. Tak czasem bywa. Jednak panie bibliotekarki były wytrwałe i konsekwentne, nie zniechęciły się i ponowiły próbę. Cierpliwość często kończy się sukcesem i w tym sezonie udało się zaplanować wykłady.
Obecnie przedszkola i szkoły mają świetnie zaplanowany kalendarz spotkań. Starają się, jak mogą, by swoim małym podopiecznym, oprócz rutynowych zajęć szkolnych, zorganizować ciekawe warsztaty, wyjścia do teatru czy muzeum.
Na rozwój światopoglądu dziecka pracują nie tylko rodzice i dziadkowe, ale także mądrzy, zaangażowani pedagodzy. Możemy wtedy liczyć na to, że wyfruwająca w świat istota, jest nie tylko właściwie wyedukowana programowo, ale także ma rozbudzoną potrzebę rozwoju intelektualnego.
Ten rok jest niezwykle ciekawy.
Zmiany, które się dokonują są tak ogromne, że trudno przejść nad nimi obojętnie bez żadnego komentarza.
To, co dotąd popadło w marazm i umierało śmiercią naturalną, nagle jak Feniks się odradza i aktywnością wprowadza w zdziwienie, zadumę, ale przede wszystkim radość.
To, że Dorota szaleje na Pchlim Targu, to tylko jedna ze zreanimowanych wyjątkowo pozytywnie dziedzin fundacyjnego życia. Jednak najbardziej zdumiewa mnie progres jaki dostrzegam na niezwykle dla mnie ważnym polu edukacji.
Szalenie się cieszę, że kolejna ogromna, międzynarodowa społeczność włącza się do pomagania Kociej Mamie. Nawet marzyć nie mogłam kilka lat temu, że duże korporacje na tak szeroką skalę organizować będą akcje, podczas których zbierają dary dla naszych mruczących podopiecznych, promują działanie Fundacji oraz zachęcają do adopcji naszych kotów.
Na szczęście dla mnie, dla kotów, dla Sympatyków Fundacji, reforma jaka się dokonała ostatnio w naszej kociej społeczności, pozwoliła mi nabrać dystansu do wielu spraw i dojrzeć działanie destrukcyjne, ewidentnie hamujące rozwój.
Idą święta! Wszyscy pomału zaczynają wpadać w radosny nastrój i jest to całkiem zrozumiałe. Przeglądamy suszone zbiory, skrzętnie notując, jakich fruktów na uroczystą kolację nam brakuje. My w Fundacji też się szykujemy, by w miarę spokojnie przetrwać zimę. W związku z nadchodzącym Bożym Narodzeniem, wpadłam na pomysł, by zatroszczyć się o prezenty dla naszych kochanych zwierzaków.
Praca w Fundacji w każdej jej płaszczyźnie realizowana jest przez wolontariusza. Efekt jej zależy tylko i wyłącznie od jego osobistego zaangażowania, chęci i sposobu realizacji podjętych przez siebie zadań. Gdyby poczta nie szwankowała, nie skazana byłabym na zabieranie laptopa na każde wakacje. Ludzie piszą wiadomości ufając w naszą wiedzę, kompetencję, licząc przede wszystkim na szybką, rzetelną odpowiedź.
Ta Jesień jest senna, spokojna.
Piękna aura nastraja optymistycznie, zachęca do pracy, szczególnie do uławiających życie Fundacji porządków.
Ela poprawia prezentacje multimedialne by podnieść atrakcyjność spotkań z młodzieżą. Ania opracowuje nowe malowanki dbając o ich zgodność tematyczną.
Od lat zbieramy nakrętki. Ta kampania została przez nas zainicjowana, zanim inni dostrzegli wynikające z niej korzyści. Pierwszym, któremu pomogliśmy, był Michał z Warszawy, który stracił nogi w wypadku samochodowym. Inne to były czasy, mniej empatyczne, z inną wrażliwością społeczną, z innym traktowaniem kalekich osób. Trudno było wówczas znaleźć pracę fachowcowi, pomimo, że był wyjątkowo zdolnym informatykiem. Praca wykonywana w domu nie była wtedy tak popularna jak obecnie.
Na szczęście wiele zmieniło się w naszym społeczeństwie, jego świadomości, postrzeganiu, komunikacji i zachowaniu wobec osób kalekich.
Mieszkając w tak dużym mieście, korzystamy z różnych rodzajów komunikacji, w zależności od potrzeby chwili. Tłok na ulicach sprawia, że szczególnie w godzinach szczytu, rezygnujemy z pojazdów silnikowych, doceniając stare, niezawodne tramwaje. Mają tę przewagę, że ich trasę wytyczają szyny, co ewidentnie ma wpływ na płynność jazdy, a ich gabaryty dość skutecznie dyscyplinują każdego uczestnika ruchu. Ale kiedy jesteśmy spóźnieni, kiedy liczy się dosłownie każda minuta, by utrzymać termin, korzystamy rzecz jasna z usług profesjonalnych linii przewozowych, tu mam na myśli firmy, które zrzeszają taksówkarzy.
