Poznaliśmy się tradycyjnie, przyszedł wypożyczyć klatkę, by odłowić środowiskowe koty.
Działał, kastrował, leczył, zaangażował również pracowników prowadzonego przez siebie baru.
Tag: przyjaciele
Laurka
Ten Dzień Dziecka był kompletnie inny od wszystkich poprzednich, a stało się tak za sprawą Ani prowadzącej fanpejdż Kociej Mamy. Z okazji tego przesympatycznego święta przygotowała dla dzieci i młodzieży niezwykle interesującą ofertę dydaktyczno–zabawową. Tradycyjnie dla Jej zachowania byłego pedagoga, starała się, by poprzez zabawę pobudzić i rozwijać ciekawość oraz wyobraźnię.
Sympatyczne wnioski
Uwielbiam sytuacje, kiedy ludzie wyciągają właściwe wnioski obserwując naszą aktywność na różnych płaszczyznach. Komunikatory, czaty, portale wspierają dość mocno działanie każdej organizacji pracującej w trybie non profit. Obecność na nich pozwala nie tylko zgromadzić fundusz na rytmiczne funkcjonowanie, ale i reklamować koty, które przygotowujemy do adopcji.
To, że w Kociej Mamie dużo się dzieje, zawdzięczam przede wszystkim niesamowitej aktywności Wolontariuszy. Potrafią jak kameleon dostosować się do każdej sytuacji, nawet pandemia nie spowodowała radykalnych zmian w wykonywaniu wolontariatu.
Jest taki salon…
Tatuaże towarzyszą ludzkości od wieków. Ich znaczenie zmieniało się wraz z ewolucją Nas-ludzi. Majowie, Inkowie, Aztekowie, Masajowie, Aborygeni korzystali z tej formy znakowania by określić stan społeczny, pełnioną funkcję lub przynależność plemienną. Z czasem tatuaże zmieniły swoje znaczenie i stały się formą komunikacji więziennej, podobnie jak tajne pismo zwane potocznie grypsem. Więźniów i niewolników tatuowano w Ameryce, oznaczając pracujących na plantacjach, uniemożliwiając tym samym ucieczkę.
Nietypowa pasja
Pojawiła się kompletnie bez uprzedzenia. Kilka lat temu. Wręczyła mi pakunek, mówiąc odrobinę nieśmiało: „Tylko tyle mogę… Też kocham koty… Sprzedasz może na jakimś bazarku.”
Z zaciekawieniem zajrzałam do środka i pełna podziwu oglądałam cudne, mięciutkie, bardzo wypracowane rzeczy, zrobione na drutach i szydełku. „Mam taką pasję, lubię w wolnym czasie dziergać różne śmieszne chusty, szale i kominy”- dodała.
Powrót św. Mikołaja
To zawsze była szalona trudność i wyzwanie, napisać o kimś kilka zdań, dbając przy tym, by osoba pozostała nadal anonimowa.
Kilkanaście lat temu, poznaliśmy się w domu mojego przyjaciela. Nie wiem ile było sympatii, ile szacunku do misji, którą pełnię, ile zabawy czy nonszalancji, ale rutyną stało się, że za każdym razem kiedy pojawiał się w kraju zapraszał mnie na kocie zakupy do mieszczącego się nieopodal Rossmanna.
Plebiscyty, głosowania, konkursy
https://dzienniklodzki.pl/p/kandydat/iza-milinska%2C1157449/
Koniec roku i początek nowego to generalnie czas na wszelkiego rodzaju bilanse i podsumowania. My zliczamy wydane koty, godziny spędzone na edukacji, interwencje, które zostały przeprowadzone. Gazety i czasopisma organizują plebiscyty, które cieszą się wśród czytelników ogromną popularnością. Wybierany jest piosenkarz roku, najpopularniejszy aktor, polityk, najciekawszy film, książka lub pisarz. Od pewnego czasu znana i czytana łódzka gazeta organizuje plebiscyt na osobowość roku wyróżniających się w różnych kategoriach życia społecznego, zawodowego o naukowego. Nominowani zgłaszani są przez osoby czynne w danym środowisku, bowiem oni mają najlepsze rozeznanie w temacie czyli wiedzą mówiąc popularnie co w trawie piszczy.
Niecodzienny wernisaż
Spotkałyśmy się, by ratować koty. Wszystkie: zdrowe, chore, ułomne i lekko kalekie, z największą atencją odnosimy się zawsze do małych, ślepych, nieporadnych. Mamy swoje specjalizacje i preferencje. O ile obie Izy szczególnie gustują w kotach dość mocno dorosłych, schorowanych i wycofanych, o tyle ja uwielbiam sezon na kota w czapce, czyli kiedy zmuszona jestem malusie kocięta nosić jak matka na sercu. Pakuję wtedy delikwenta, w zależności od pory, w czapkę, mniej lub bardziej ciepłą i tak razem wykonujemy czynności codzienne do czasu, aż malec nie stanie się samodzielny, z uwagi na jego bezpieczeństwo funduję Mu monitoring prawie całodobowy.
Fajny akcent na koniec roku
Jeszcze jedna delegacja z darami zagościła w tym roku na moim podwórku, przywożąc dary dla mruczków. Trafili do nas sami, a raczej do Iwonki, która to od jakiegoś czasu niezwykle skutecznie zabiega o dary dla Fundacji. Generalnie wskazuje listę rzeczy, które mogą zapewnić nam komfort pracy, nie narzuca, nie wymusza, tylko delikatnie, ogromnie taktownie wskazuje, jakie akcesoria są pomocne w kocim wolontariacie.
Jest taka szkoła
Od lat bez zachęty, kierowani tylko miłością do kotów i chęcią wsparcia Fundacji, przekazują dary dokładając w ten sposób swoją cegiełkę do naszej pracy. Jestem bardzo wdzięczna społeczności Szkoły Podstawowej nr 2 w Ozorkowie, za pamięć, pomoc i przyjaźń.