W tym sezonie edukacyjnym wracamy do miejsc, w których nie było nas kilka lat. Nie mam żadnej wiedzy dlaczego tak się zadziało, mimo iż zawsze staramy się zostawić dobre wrażenie, nie ponawiano zaproszenia. Jednak wychodząc z założenia, że na pewne działania nie mamy kompletnie wpływu, ze stoickim spokojem przeprowadzałam spotkania, które dość systematycznie ustalała Kasia.
Drodzy nauczyciele i wychowawcy,
Ze względu na dynamicznie zmieniającą się sytuację w kraju i bezpieczeństwo Wasze, Nasze i dzieci, mając na uwadze brak możliwości przewidzenia realnego terminu powrotu funkcjonowania placówek oświatowych, wszystkie odwołane terminy kocich edukacji oraz nowe terminy nie są możliwe do ustalenia. W obecnym roku szkolnym prawdopodobnie nowe terminy nie będą uwzględniane, w pierwszej kolejności odezwiemy się do placówek, które musiały odwołać umówione zajęcia. Bardzo tęsknimy za uśmiechem dzieci oraz Państwa życzliwością, życzymy wszystkim zdrowia i zachęcamy do obserwowania naszej strony www oraz naszego facebooka.
Z wyrazami szacunku,
Koordynatorka zajęć edukacyjnych
Kasia
Utarło się już, że po każdym spotkaniu edukacyjnym piszę mały reportaż. Tym razem jednak mam kłopot, bo od godziny szukam motywu, od którego powinnam zacząć. Takiej nitki, która pozwoli mi snuć refleksję. Pech, bo tym razem opuściła mnie wena. Tłukę w klawisze, czytam, kasuję i zaczynam od nowa. Nic się nie klei, bo faktycznie nie mam żadnego pomysłu. Cóż mam napisać, by się nie powtarzać, by nie padły banalne słowa? Gościłyśmy po raz trzeci w szkole w Zgierzu i znowu było idealnie. Ile razy mam wychwalać Karolinę i Joannę za rewelacyjną organizację przebiegu wykładów?
Sytuacja typowa, powtarza się w sumie każdego roku w lutym. Na kilka dni przed świętem naszych ukochanych mruczących „sierściuchów” otrzymujemy kilkanaście zaproszeń do szkół, przedszkoli, bibliotek i klubów. Generalnie odmawiałyśmy, tłumacząc się przygotowywaniem Gali, tym, że termin należy umawiać z odpowiednim wyprzedzeniem. Jednak w tym sezonie edukacyjnym bezapelacyjnie włada Katarzyna wprowadzając w życie nowe trendy i pomysły.
Przyznam szczerze, że kompletnie nie mam pojęcia, dlaczego tak jestem traktowana! Jeszcze nie do końca udało mi się choć odrobinę uspokoić Katarzynę, zastopować Jej aktywność z umawianiem spotkań w trybie nagłym, poza kolejnością i terminarzem, a już kolejna osoba podąża dokładnie taką samą drogą, stawiając mnie przed faktem dokonanym! Podaje dzień, określa godzinę, prosząc, by choć na chwilkę Fundacja się pojawiła!
Każda organizacja przechodzi różne etapy podczas swego rozwoju, jest to sytuacja całkowicie naturalna. Od małego zalążka, jakim była niegdyś kocia grupa opiekunek, stałyśmy się dużą Fundacją. Jednak pamiętać trzeba o jednym, to nie ja agituję do przyłączenia, do społecznego działania, jest to kompletnie swobodna decyzja podjęta, jak mniemam, po głębokim zastanowieniu przez osobę chętną do wolontariatu.
Całkiem poważnie, bez cienia ironii czy sarkazmu, oświadczam, że nie wierzę już Katarzynie w żadne zapewnienia odnośnie układania harmonogramu zajęć edukacyjnych. Obiecywała mi przerwę w lataniu na edukację podczas zimowych ferii, miałyśmy zająć się porządkami w siedzibie. W planie był remanent, weryfikacja gadżetów, sprawdzenie scenografii na KotoManię, a jak się skończyło? Nadprogramowymi spotkaniami edukacyjnymi!
Czas mija, a my konsekwentnie wędrujemy po Łodzi, spotykając się z dziećmi, by snuć nasze kocie opowieści, ucząc szacunku i miłości do tych, które są tak szalenie uparte i niezależne. O kotach powstało tysiące historyjek, anegdotek i dowcipów, wszystkie rzecz jasna oparte na faktach ze wspólnego życia. Każdy, kto idzie przez życie, mając obok siebie kota, psa, czy jakieś inne zwierzę, może godzinami rozprawiać o śmiesznych, a czasem niesamowitych zdarzeniach, których bohaterami są czworonożne, latające czy pływające istoty. Te historie niezwykle się przydają podczas zajęć edukacyjnych, ponieważ są nie tylko fajnym, ciekawym akcentem, ale pokazują niektóre cechy charakterów zwierzaków.
Z reguły schemat spotkań edukacyjnych jest niezmienny od lat: placówka chętna na kocie pogaduchy ustala datę spotkania z koordynatorką, zbiera karmę na określony termin, a my w wyznaczonym dniu pojawiamy się rzecz oczywista z kotami i pełną torbą materiałów dydaktycznych, zostawiając w prezencie nasz koci fundacyjny kalendarz. Tak jest przeważnie ale bywa, że Katarzyna zgotuje mi maleńką niespodziankę stawiając przed faktem, że oto nagle mam dodatkowe spotkanie.
Wystarczyła tylko delikatna zmiana stylu przeprowadzania zajęć, szczególnie z młodzieżą klas młodszych, a bardzo szybko okazało się, że diametralnie zwiększyła się ilość zaproszeń do kolejnych placówek. Dobre i złe opinie mają wspólna cechę, niezwykle szybko się rozchodzą budując wizerunek każdej firmy. W przypadku organizacji jest dokładnie tak samo. Kiedy opiekunowie kotów nie mają oczekiwanego wsparcia, napotykają na permanentne trudności z przekazaniem bezdomnych kotów do adopcji, kiedy nie mogą liczyć na wsparcie w leczeniu czy choćby okazjonalną pomoc w karmie, od razu ich opinia o kondycji i działaniu organizacji staje się z powyższych przyczyn negatywna, a ta postrzegana jako nieudolna i mało efektywna.
Wręcz niezaradna i mierna.
